Podczas referatu zostanie przedstawione nowe podejście do analizy zmiany jasności komet i Centaurów. Pod pojęciem wybuchu komety należy rozumień nagły nieoczekiwany wzrost jej jasności – najczęściej o około 5 magnitudo. Najbardziej znaną kometą reprezentującą tego rodzaju aktywność jest kometa 29P/Schwassmann-Wachmann. Do tej pory w literaturze naukowej wysunięto wiele hipotez, wiele z nich próbuje ustalić ostateczną przyczynę tego zjawiska. Jednak uważna analiza prowadzi do wniosku, że może istnieć kilka różnych przyczyn wybuchów lub nawet ich kombinacja, które w sprzyjających warunkach mogą inicjować omawiane zjawisko.
Głównym celem nie jest poszukiwanie nowych mechanizmów zmian jasności komet, lecz rzetelna analiza oparta na istniejących modelach, która ma prowadzić do dokładniejszych obliczeń skoków jasności komety w dalekich odległościach heliocentrycznych.
W obliczeniach numeryczny wzięto pod uwagę trzy hipotetyczne komety, dla których peryhelia położone są w odległości 5, 10 i 15 jednostek astronomicznych.
Warto też zaznaczyć, że gwałtowne zmiany jasności komet są jednym z wielkich nierozwiązanych problemów w współczesnej astrofizyce.