raca analizuje wpływ czynników stylu życia na rozwój i progresję krótkowzroczności u dzieci. Badanie przeprowadzono za pomocą ankiety online wśród rodziców 51 dzieci z krótkowzrocznością, z czego 39 miało progresującą wadę wzroku, a 12 stałą. W części teoretycznej omówiono patogenezę krótkowzroczności, podkreślając rolę czynników genetycznych i środowiskowych. Przedstawiono dane epidemiologiczne wskazujące na globalny wzrost występowania krótkowzroczności, szczególnie wśród dzieci i młodzieży. Badanie własne skupiło się na analizie takich czynników jak: czas spędzany na świeżym powietrzu, ekspozycja na światło dzienne, długość snu, dieta oraz aktywność fizyczna. Do analizy statystycznej wykorzystano test U Manna-Whitneya, dokładny test Fishera oraz regresję logistyczną. Wyniki wykazały, że istotne statystycznie czynniki ryzyka progresji krótkowzroczności to: mniejsza ilość czasu spędzanego na zewnątrz (p=0,0235), mniejsza ekspozycja na światło dzienne (p=0,0048), większa ilość spożywanych słodyczy (p=0,045).
Nie stwierdzono istotnego związku między progresją wady a metodami korekcji, liczbą przespanych godzin oraz aktywnością fizyczną. Badanie miało pewne ograniczenia, takie jak nierównoliczne grupy, subiektywne dane od rodziców, brak informacji o początkowej wadzie refrakcji oraz stosunkowo mała próba badawcza. Wnioski z badania są częściowo zgodne z wcześniejszymi pracami, które również wskazywały na ochronny wpływ czasu spędzanego na zewnątrz i ekspozycji na światło dzienne. Wyniki podkreślają znaczenie edukacji rodziców w zakresie zdrowego stylu życia dzieci dla zapobiegania progresji krótkowzroczności. Praca wskazuje na potrzebę dalszych badań na większych, bardziej zrównoważonych grupach, z uwzględnieniem obiektywnych metod oceny stylu życia dzieci. Lepsze zrozumienie czynników wpływających na rozwój krótkowzroczności może pomóc w opracowaniu skutecznych strategii profilaktycznych i terapeutycznych.