Praca poświęcona jest krótkowzroczności oraz prawidłowej ścieżce postępowania w diagnozowaniu pacjenta krótkowzrocznego w praktyce okulistycznej i optometrycznej. W pierwszej części szczegółowo scharakteryzowano miopię, z uwzględnieniem: epidemiologii, patogenezy, klasyfikacji, a także czynników ryzyka rozwoju i progresji krótkowzroczności. Przedstawiono zmiany zachodzące w narządzie wzroku, wynikające z nadmiernego wydłużania osiowego gałki ocznej, które zwiększają ryzyko powikłań, grożących nieodwracalną utratą wzroku. W kolejnej części, opisane zostały standardowe procedury badania optometrycznego oraz okulistycznego, stosowane u pacjenta krótkowzrocznego; wskazano również dodatkowe testy i pomiary, przeprowadzane w dalszej diagnostyce. Przykłady prawidłowego postępowania z pacjentem krótkowzrocznym zaprezentowano na wybranych przypadkach klinicznych, gdzie przedstawiono uzyskane wyniki badań oraz dokonano ich szczegółowej analizy, na podstawie której, wydano dalsze zalecenia dla pacjenta.