Praca skupia się na procesie tworzenia widzenia przestrzennego zarówno w warunkach naturalnych jak i sztucznych, otrzymanych dzięki technologii telewizyjnej oraz komputerowej. Opisane zostały w niej cechy organizmu wpływające na powstawanie przestrzennej percepcji obrazu oraz mechanizmy warunkujące jej utworzenie. Pozorując te właściwości na różny sposób można wytworzyć metody obrazowania pseudoprzestrzennego. Najbardziej popularne zostały uwzględnione w poniższym tekście.