Zaprezentowano matematyczny opis, metody pomiaru oraz mechanizm rozwoju w toku plastycznej deformacji tekstur krystalograficznych w skałach. Przedstawione zostało znaczenie analizy teksturalnej w naukach o Ziemi. Opisano kinematykę i równania konstytutywne mechaniki kryształów. Zakodowany został model Taylora-Bishopa-Hilla związany z reologią sztywno-plastyczną. Zasady ekstremum w teorii plastyczności kryształów pozwoliły na użycie metod programowania liniowego. W algorytmie ewolucji orientacji ziaren zastosowano odwzorowanie eksponencjalne macierzy spinu nieplastycznego. Zasymulowano rozwój tekstury krystalograficznej przy koaksjalnej i niekoaksjalnej deformacji dla kwarcu alfa. Przeanalizowany został wpływ wytrzymałości systemów ścinania na powstającą teksturę.