Celem niniejszej pracy była optymalizacja procesu przygotowania warstwy tlenku molibdenu jako warstwy przewodzącej dziury w polimerowych ogniwach słonecznych.
Mierzono wartości współczynników transmisji oraz odbicia warstw o różnych grubościach, wcześniej wygrzewanych, jak również niepoddawanych obróbce termicznej. Następnie wytworzono pełne ogniwa słoneczne zawierające badane warstwy i zmierzono ich charakterystyki prądowo-napięciowe. Analiza wyników wykazała, że wygrzewanie nieznacznie pogarsza właściwości optyczne, natomiast poprawia właściwości elektryczne otrzymywanych warstw tlenku molibdenu. Najbardziej odpowiednia warstwa do zastosowania w polimerowych ogniwach słonecznych miała grubość 35 nm i była wygrzewana w 180°C.