Zastosowano metodę elementów skończonych do modelowania rozchodzenia się światła w periodycznych nanostrukturach fotonicznych. Rozwiązywano w tym celu dwuwymiarowe wektorowe równanie falowe. Symulacje wykonano dla kryształów fotonicznych o różnej strukturze sieci, do których wprowadzono defekty liniowe. Przedstawiono różnice wynikające z zastosowania fal o różnych częstościach, leżących wewnątrz fotonicznej przerwy wzbronionej układu, jak i poza nią. Wykonano symulację prowadzenia modu zlokalizowanego w defekcie liniowym kryształu fotonicznego. Badano również transmisję promieniowania elektromagnetycznego przez siatki dyfrakcyjne o podwójnej periodyczności. Modelowanie przeprowadzono dla układów wykonanych ze srebra, złota, chromu oraz idealnego przewodnika, dla długości fali 400 nm.