Każdy zabieg, zarówno estetyczny, jak i klasyczny plastyczny w obrębie aparatu ochronnego, chirurgia rogówki, twardówki i spojówki, zabiegi na mięśniach zewnątrzgałkowych oraz wszelkie manipulacje wewnątrzoczodołowe, a także każde „otwarcie” gałki ocznej wpływa zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio na stan powierzchni oka, zaburzając homeostazę specyficznej jednostki łzowej, a tym samym procesy gojenia. Wpływ ten jest zależny od stanu powierzchni oka przed zabiegiem i jej potencjału regeneracyjnego, zakresu i czasu zabiegu, wystąpienia powikłań i ich rodzaju oraz zastosowanego postępowania pooperacyjnego.