IGF



Publikacja

Teleskopowe soczewki kontaktowe

Pniewski J.

OPTYKA

6(61), 2019, 38-40

Wynalezienie teleskopu optycznego było jednym z kamieni węgielnych dla nowożytnej optyki, a także ogólnie nauki i techniki. Możliwość zobaczenia przedmiotu, który był niedostrzegalny z odległości okiem nieuzbrojonym, fascynowała ludzi i pozwoliła na szereg zastosowań. Z początku były to zastosowania astronomiczne i militarne, zaś obecnie układy teleskopowe są wbudowane w niezliczone urządzenia, w których obserwuje się, analizuje lub rejestruje obraz. Konstrukcja, składająca się w najprostszej wersji z dwóch soczewek, została udoskonalona w niewiarygodnym stopniu. Obecnie dysponujemy teleskopami na każdą okazję, od wyjścia do lasu, przez wizytę w teatrze, obserwację nocnego nieba, na diagnostyce medycznej zakończywszy. Nie ma pełnej jasności co do tego, kto wynalazł teleskop jako pierwszy. Prawdopodobnie kilka osób niezależnie, metodą prób i błędów, złożyło dwie soczewki w taki sposób, że uzyskało powiększenie. Pierwszy patent zgłosił w 1608 roku Hans Lipperhey, niemiecko-holenderski optyk i wynalazca. Kolejne nazwiska, wiązane z powstaniem coraz bardziej udoskonalonych wersji teleskopu, to największe tuzy optyki: Galileusz, Kepler, Newton, Foucault... Zainteresowanych historią teleskopów zachęcamy do zapoznania się choćby z całkiem przyzwoicie napisaną sekcją „History of the telescope” w Wikipedii [1].


Cofnij