Projekt badawczy
Ewolucja mało- i wielkoskalowych struktur na powierzchniach skalno-lodowych ciał Układu Słonecznego
Kierownik projektu:
prof. dr hab. Jacek Leliwa-Kopystyński
Instytucja finansująca:
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego
Okres realizacji:
19 kwietnia 2007 - 18 kwietnia 2010
prof. dr hab. Jacek Leliwa-Kopystyński | Kierownik projektu |
prof. dr hab. Leszek Czechowski | Wykonawca |
dr hab. Konrad Kossacki | Wykonawca |
W ramach projektu badawczego:
- Stwierdzono, że w regolicie Tytana może zachodzić płytka, małoskalowa konwekcja ciekłych węglowodorów.
- Stwierdzono, że ”equatorial ridge” na satelicie Saturna Iapetusie może stanowić powierzchniowy efekt globalnej konwekcji. Stwierdzono, że w satelitach lodowych średnich rozmiarów konwekcja prowadzi do zróżnicowania gęstości wewnątrz satelitów, co daje się obserwować jako powstające wypiętrzenia i zagłębienia terenu, oraz towarzyszące im anomalie grawitacyjne.
- Ustalono krytyczny rozmiar stosunku średnicy krateru uderzeniowego do promienia target dla rozbicia uderzeniowego ciał skalnych i skalno-lodowych
(i) W warunkach laboratoryjnych – dla target o wymiarach decymetrowych,
(ii) W Układzie Słonecznym – dla planetoid i dla satelitów lodowych o promieniach z przedziału (1–200) km.
(iii) Analizowano krater na planetoidzie Steins.
- Badano rodziny planetoid Eunomia i Themis. W szczególności:
(i) Ustalono liczby planetoid (o rozmiarach powyżej pewnego progu) w tych rodzinach.
(ii) Oszacowano rozmiary pierwotnych planetoid-target, z których po impaktach powstały rozważane rodziny.
- Wzmocniono hipotezę, że sam proces krystalizacji lodu wodnego w jądrze komety Holmes nie jest wystarczający do spowodowania obserwowanej gwałtownej emisji pyłu i gwałtownego pojaśnienia tej komety.
- Badano ewolucję drobnych struktur zawierających lód wodny na Marsie.
- Rozpatrywano zmianę kształtu i momentu bezwładności jądra komety (początkowo sferycznego) na skutek strat masy w wyniku sublimacji