Ludzie od wieków zastanawiali się w jaki sposób działa ludzkie oko. Tworzyli schematy, mniej lub bardziej dokładne pod względem anatomicznym, aby zrozumieć ideę tworzenia się obrazu na siatkówce. Aby jak najlepiej oddać właściwości optyczne prawdziwego oka, wyznaczono punkty kardynalne oraz osie. W zależności od stopnia zaawansowania modele oczu można podzielić na paraksjalne oraz skończone, a każdy z nich może służyć do innego przeznaczenia.
W niniejszej pracy przedstawione zostaną paraksjalne modele oka o różnej dokładności anatomicznej, w tym warianty z jedną, trzema i czterema powierzchniami łamiącymi oraz modele skończone z uwzględnieniem gradientu współczynnika załamania soczewki.
W oparciu o literaturę przedmiotu zostaną przedstawione modele: zredukowanego oka Emsley’a, uproszczony Gullstranda, schemat Gullstranda- Emsley’a, model Le Granda, dokładny model Gullstranda oraz skończone modele oka: Lotmara, Drasdo i Fowlera, Koojimana, Liou i Brennana, Thibosa, Popiołek-Masajady i Kasprzaka oraz Navarro, Santamaria i Bescosa.