Praca opisuje kilka prób wytworzenia nanostruktury o wysokiej przepuszczalności światła. Struktura składa się z cienkiej folii srebrnej, w której zanurzone są nanokulki z tlenku krzemu. Dzięki tunelowaniu światła między dielektrycznymi inkluzjami oraz efektom plazmonowym transmisja przez taką warstwę dla pewnych długości fal może być wyższa niż dla odpowiedniej warstwy samego srebra. Domieszkowanie inkluzji może wzmocnić transmisję nawet do jedności. W przeprowadzonych doświadczeniach udało się zaobserwować nowy efekt samoorganizacji mikropierścieni z nanocząstkami SiO2. Poza opisem prób wykonania struktury, w pracy zamieszczone są również symulacje numeryczne metodą elementów skończonych w dziedzinie czasu (FDTD).