Detektor Shacka-Hartmanna (S-H) jest znany optyce już od wielu dekad. Prostota działania opartego na macierzy soczewek jest jednocześnie jego siłą, która powoduje, że stale znajduje zastosowanie w różnych urządzeniach, zarówno stricte laboratoryjnych, jak i użytkowych. Podstawowym zadaniem detektora S-H jest pomiar kształtu frontu falowego padającego na płaszczyznę soczewek. Dzięki coraz mniejszym soczewkom, o średnicach tak małych jak kilkadziesiąt mikrometrów, oraz wysokiej jakości ogniskowania, możliwe jest badanie kształtu frontu z coraz wyższą rozdzielczością przestrzenną. Informacja o kształcie jest dalej wykorzystywana do analizy działania układów optycznych, w tym aberracji wprowadzanych w wiązce światła. Układem może być zbiór elementów refrakcyjnych bądź dowolny obiekt fazowy. Jednym z takich układów jest układ optyczny oka, w którym zniekształcenie frontu falowego opuszczającego oko, po odbiciu światła na siatkówce, może posłużyć do określenia szeregu cech ważnych dla oceny działania tego narządu.
W rozdziale 2 zdefiniowano szereg pojęć z zakresu optyki falowej, niezbędnych do zrozumienia zasady działania detektora S-H. W rozdziale 3 przedstawiono konstrukcję detektora S-H, zaś w rozdziale 4 omówiono jego zastosowanie w optometrii do wyznaczenia aberracji układu optycznego oka.